تفاوت بین ICO، IPO، STO و IEO

تکنولوژی بلاکچین نه تنها دارایی های جدید دیجیتالی را به دنیا معرفی نمود، بلکه راهی شد برای جمع آوری بودجه توسط کسب و کار های نوین و استارتاپ ها. پس از سال 2017، تعداد بیشماری از کمپانی های تازه ساخت به منظور جمع آوری سرمایه اولیه برای راه اندازی پروژه های خود شروع به توسعه دادن ICO ها کردند. بنابراین برخلاف IPO یا سهام بورس، که یک شکل سنتی برای جمع آوری سرمایه توسط کمپانی های شناخته شده و معروف بود، ICO، IEO و STO ها، مسیری نوین برای جمع آوری سرمایه توسط کمپانی های نوپا به شمار میروند.

بیشتر بدانیم: بلاکچین چیست و چگونه کار می‌کند؟

در حال حاضر نیز به لطف ICO ها، حدود 1000 رمز ارز در بازار ارزهای دیجیتال ظاهر شده و تعداد آنها همچنان رو به رشد است. به عقیده بسیاری از کارشناسان، پیدایش و رشد ICOها شباهت بسیار زیادی به حباب دات کام در دهه 90 میلادی دارد چرا که حباب ICOها نیز در سال 2018 و پس ازیک سال شکسته شد و بسیاری از سرمایه گذاران را نا امید ساخت. به همین ترتیب بود که نسخه های اصلاح شده ای از ICO ها با نام های STO و IEO وارد بازار شدند. حال برای بهتر متوجه شدن نحوه کارکرد هرکدام، بیااید آن ها را یک به یک مورد بررسی قرار دهیم.

ارائه عمومی اولیه یا IPO

ارائه عمومی اولیه یا همان IPO فروش آزاد سهام است که توسط یک کمپانی صادر میشود. به خاطر داشته باشید که پیش از صدور IPO توسط شرکتها، سهام آنها به صورت خصوصی میباشد، حتی اگر سهام بین بنیانگذاران و شرکا تقسیم شود.

این در حالی است که پس از صدور IPO، سهام برای عموم آزاد شده و هر شخص حقیقی یا حقوقی، با خرید IPO به یکی از سهامداران آن کمپانی تبدیل میشود. فروش سهام در بورس صورت گرفته و تابع قوانین سفت و سخت مقامات مالی آن کشور میباشد. نحوه سوددهی در IPOها نیز هم میتواند از طریق دریافت سود سهام باشد و هم میتواند نتیجه خرید و فروش ممتد و یا به اصطلاح بازی با سهام باشد.

ارائه سکه های اولیه یا ICO

هرائه سکه های اولیه یا همان ICO، در واقع مادر سرمایه گذاری های پر جمعیت (croud funding) بر بستر بلاکچین است. از سال 2017، کمپانی های نوپا به منظور افزایش سرمایه پروژه خود و همچنین دور زدن قوانین سخت گیرانه مقامات دولتی، شروع به ارائه ICO ها نمودند. در مقالات قبل توضیح داده شد که بلاکچین هایی مانند اتریوم، با ارائه قرارداد های هوشمند، این امکان را به توسعه دهندگان میدهند که با کمترین سرمایه، ارز دیجیتال خود را بر روی این بستر ساخته و به فروش برسانند.

بنابراین تنها مواردی که برای ساخت یک ICO نیاز است، توانایی کد نویسی (نه در سطح بالا)، راه اندازی وب سایت و آدرس کیف پول دیجیتال است که به آن پول ارسال شود. بدین ترتیب از بزرگترین عیب های ICOها میتوان به نبود قوانین، عدم محافظت از حقوق سرمایه گذاران، ناشناس بودن بنیانگذاران و مبود MVP کالا اشاره نمود.

پس به طور خلاصه ICOها توکن ها و یا ارزهای دیجیتالی هستند که بر روی سایر بلاکچین ها قرار گرفته و توسط سرمایه گذاران خریداری میشوند. درست مانند IPOها، سود سرمایه گذاران از طریق افزایش قیمت ICO ها حاصل میشود، اما با این تفاوت که در IPOها کمپانی مورد نظر به طور کامل شناخته شده است و کالای ارائه شده نیز مشخص میباشد.

مزایای ICOها

• تهیه و تنظیم ICO بسیار ساده میباشد.
• از آنجایی که هزینه راه اندازی مقرون به صرفه است، برای جمع آوری سرمایه توسط کسب و کارهای نوین مناسب است.
• روند جمع آوری سرمایه نسبت به IEO و STO ساده تر است.
• دخالت مقامات قانونی در ICOها بسیار کم است.
• نقدینگی بیشتر در کمترین زمان
• کنترل کامل سرمایه گذاران بر دارایی های خود.

معایب ICOها

• سیستم جمع آوری سرمایه از طریق ICO ها به شدت مستعد تهدید های امنیتی مانند کلاهبرداری توسعه دهندگان و بی پایان گذاشتن ICO میباشد.
• به ICO ها نمیتوان به عنوان سرمایه گذاری بلند مدت نگاه کرد.
• شروع ICO ها در سال 2017 به عنوان یکی از بزرگترین حباب های اقتصادی محسوب میشود که پس از شکسته شدن این حباب، بسیاری از ICO ها رو به نابودی رفتند.

ارائه اولیه صرافی ها یا IEO

همانطور که از نام آن پیداست، صرافی های ارزهای دیجیتال ارائه دهنده IEO ها میباشند. واضح است که چون صرافی های ارزهای دیجیتال مسئول صدور توکن های IEO میباشند، توسعه دهندگان توکن ها باید به منظور لیست شدن ارز دیجیتال خود در صرافی، به پلت فرم مذکور پول پرداخت کنند برخلاف ICO ها که هرکسی میتواند آن را خریداری کند، در IEO ها افراد برای خرید توکن ها باید در صرافی ارائه دهنده آن ثبت نام کنند. برای اینکه نحوه کارکرد IEO ها را متوجه شوید بهمثال زیر توجه کنید.

فرض کنید که یک صرافی معتبر مانند بایننس در وبسایت خود اعلام میکند که قصد دارد تا توکن X را به صورت IEO به کاربران خود ارائه دهد. در این میان توسعه دهندگان توکن X باید به بایننس به دو دلیل پول پرداخت کند. دلیل اول به منظور فروش توکن X در پلت فرم معتبر بایننس بوده و دلیل دوم لیست شدن توکن X در این بستر میباشد. حال افرادی هم که قصد خرید IEO توکن X از بایننس را دارند باید در این صرافی ثبت نام کرده و خرید خود را انجام دهند.

دربیشتر موارد سرمایه گذاری بر روی IEO ها حتی ازICO  نیز ساده تر است. چرا که دیگر نیازی به پیروی از دستورالعمل های هر ICO به صورت جداگانه نبوده و در عوض صرافی ارائه دهنده IEO، دستورالعمل ها را برای کاربران استاندارد سازی میکند.

مزایای IEOها

• برای امنیت بیشتر سرمایه گذاران، صرافی ارائه دهنده IEO، تمام شرکت کنندگان و توسعه دهندگان را از نظر قوانین ضد پولشویی بررسی کرده و همه شرکت کنندگان را احراز هویت میکند.
• سرمایه گذاران مستقیما با صرافی مورد نظر تعامل دارند.
• به دلیل اعمال مسائل قانونی بر روی صرافی ها، اعتماد به IEO راحت تر است.
• دارایی های رمز ارزی کاربران مستقیما به حساب کاربریشان ارسال میشود.

معایب IEOها

• هزینه های بالا برای جمع آوری سرمایه توسط توسعه دهندگان
• سطح نقدینگی نسبت به ICO ها و STO ها کمتر است.
• کنترل سرمایه گذاران بر روی فعالیت های صرافی کم است.

ارائه سکه های امنیتی یا STO

ارئه سکه های امنیتی یا STOها به این معنی است که سرمایه گذاران در این نوع از توکن ها، دارای حق و حقوق قانونی از جمله حق رای میباشند. به طور خلاصه هر قانونی که برای کلیه اوراق بهادار قابل اجراست، برای STO ها نیز اجرا میشود.

مزایای STO

• یک STO از آنجایی که با دارایی های مشخص و تحت نظارت قانون سروکار دارد، برای سرمایه گذاری قابل اعتماد است.
• برای سرمایه گذاری بلند مدت انتخاب مناسبی محسوب میشود.

معایب STO

• هزینه راه اندازی نسبتا بالا
• به دلیل اعمال قوانین هر کشور بر روی STO تحت نظارت خود، خرید و فروش بین المللی سخت تر است.
• به دلیل نظارت مقامات قانونی، نقدینگی پایینی دارد.

منبع: hackernoon